Νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας σχετικά με την μεταλλευτική δραστηριότητα

“ΛΑΤΟΜΕΙΑ – ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ”
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 772/1998

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ Ε’

Εισηγήτρια: Μ. Καραμανώφ

……….
4. Επειδή εκ του θεμελιώδους κανόνος της βιωσίμου αναπτύξεως, κατοχυρουμένης τόσον εις το Σύνταγμα (άρθρον 24) όσον και εις την Συνθήκην του Μάαστριχτ (άρθρα Β, 2 και 130 Ρ), κυρωθείσαν δια του Ν.2077/1992, ήτοι της αναπτύξεως εκείνης η οποία ικανοποιεί τας ευλόγους ανάγκας της παρούσης γενεάς χωρίς να θέτη εις κίνδυνον την ικανοποίησιν των αναγκών των μελλουσών γενεών, προκύπτει ότι επιβάλλεται πρωτίστως η διατήρησις του φυσικού κεφαλαίου της χώρας δια την μεταβίβασίν του ακεραίου εις τας επομένας γενεάς, ώστε να υπάρχει η επιβαλλομένη ισότης ικανοποιήσεως των αναγκών μεταξύ των γενεών (Σ.Ε. 5735/96). Κατ’ ακολουθίαν, εις τον θεμελιώδη κανόνα της βιωσιμότητος υπόκειται πάσα οικονομική και παραγωγική δραστηριότης, συμπεριλαμβανομένης και της εξορυκτικής τοιαύτης, και δη της μεταλλευτικής. Η βιώσιμος δε μεταλλεία δεν συνίσταται απλώς και μόνον εις την αποφυγήν προκλήσεως μονίμου βλάβης εις το φυσικόν περιβάλλον εκ της εξορύξεως και εις την αποκατάστασιν του θιγέντος εκ της εκμεταλλεύσεως χώρου του, αλλά περιλαμβάνει ιδώς την φειδωλήν εξόρυξιν, η οποία συναρτάται προς την σπάνιν του μεταλλεύματος, τα συνολικά αποθέματα αυτού, την διαφύλαξιν επαρκών αποθεμάτων δια τα επομένας γενεάς, την αναγκαιότητα της χρήσεως του μεταλλεύματος και, πάντως, την διατήρησιν επαρκούς αποταμιεύματος μέχρι της εξευρέσεως αναλόγου χρησιμότητος ανανεωσίμων πόρων, δεδομένου ότι η εξόρυξις μεταλλεύματος, ήτοι πόρου μη ανανεωσίμου, αποτελεί ανάλωσιν φυσικού κεφαλαίου. ……………………

……………… Είναι δε ευνόητον ότι όλως ιδιαιτέρας προσοχής χρήζει η περίπτωσις, καθ’ ήν η μεταλλεία επιχειρείται εις ευαίσθητον οικοσύστημα, οίον δρυμός, δάσος, όρος κλπ, εις τα οποία επιτρέπεται μόνον ηπία ανάπτυξις, η οποία είναι κατ’ αρχήν, ασυμβίβαστος προς την μεταλλείαν. Εν τοιαύτη περιπτώσει η τελευταία επιτρέπεται υπό αυστηροτάτους όρους μόνον εάν συντρέχει μοναδικότης και σπάνις του μεταλλεύματος, η χρησιμοποίησις του οποίου επιβάλλεται χάριν δημοσίου συμφέροντος υφισταμένου εις επίπεδον παραμέτρων της εθνικής οικονομίας. Πάντα δε τα ανωτέρω αποτελούν ουσιώδη στοιχεία των καταρτιζομένων προκειμένου περί ασκήσεως μεταλλείας, Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, εγκρινομένων προ πάσης παραχωρήσεων μεταλλείου. Εντεύθεν έπεται ότι διατάξεις νόμων αποκλίνουσαι των ανωτέρω αρχών είναι ανίσχυροι ως αντικείμεναι ευθέως εις το άρθρον 24 του Συντάγματος.