ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
Πλούτωνος 1, ΤΚ 35100, Λαμία
Τηλ.: 22310-21007, 6977261256
e-mail: sstamell@otenet.gr
http://oikologoi-prasinoi-fthiotidas.blogspot.com
Μεταλλευτική δραστηριότητα στην Οίτη ή βιωσιμότητα και αειφορία
Λαμία, 4/1/2009
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει τόσο η δήλωση του Γ.Γ. Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας κ. Αθ. Σκορδά όσο και η ανακοίνωση της Ν.Ε. ΠΑΣΟΚ Φθιώτιδας με αφορμή την απόφαση του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ Κιλτίδη, για τη νομιμότητα της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη θέση «Κοκκινόβραχος» Μεξιατών της Οίτης.
Ο κ. Σκορδάς διαβεβαιώνει ότι ο σκληρός πυρήνας (εισήγαγε ήδη μια καινούργια έννοια στη δασική ορολογία, τον «σκληρό πυρήνα») του Εθνικού Δρυμού Οίτης δεν κινδυνεύει από τη μεταλλευτική δραστηριότητα, αμφισβητώντας στην ουσία τον υφυπουργό, ενώ τάσσεται «αλληλέγγυος στις προσπάθειες περιβαλλοντικών οργανώσεων να προστατεύσουν το περιβάλλον» σημειώνοντας πως «και η πολιτική της περιφέρειας έχει τον ίδιο στόχο που δεν αποκλείει όμως την επιχειρηματικότητα».
Του θυμίζουμε ότι ο αγώνας για την προστασία της Οίτης δεν αποτελεί αποκλειστικότητα των περιβαλλοντικών οργανώσεων. Η άμεση απειλή μετατροπής της Οίτης σε μια νέα Γκιώνα είναι πια αντιληπτή από το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Οίτης, οι οποίοι και πρωτοστατούν στον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία, οργανώνονται σε κινήσεις πολιτών και επιθυμούν να διαμορφώσουν οι ίδιοι το μέλλον του τόπου τους συνεκτιμώντας την ανάγκη για ένα υγιές περιβάλλον και την ανάγκη για επιχειρηματική δραστηριότητα προσαρμοσμένη στις τοπικές συνθήκες. Δηλαδή, επιχειρηματικότητα που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τους ίδιους και τα παιδιά τους διαφυλάσσοντας, όμως, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής τους, καθώς θα πηγάζει και θα εξαρτάται από αυτά.
Σε ποια επιχειρηματικότητα αναφέρεται ο κ Γενικός, που θα είναι συμβατή με ένα κατεστραμμένο περιβάλλον, με τις ανεπανόρθωτες ζημιές στο δασικό οικοσύστημα και στο τοπίο; Δυστυχώς η μεταλλευτική δραστηριότητα, που προκρίνεται, δεν αφήνει περιθώρια για την ιδιωτική πρωτοβουλία στους κατοίκους των χωριών.
Η ΝΕ ΠΑΣΟΚ Φθιώτιδας από την άλλη, σε μια προσπάθεια αντιπολίτευσης για εντυπωσιασμό, δεν προτείνει τίποτα άλλο, παρά τη συνέχιση και την επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην Οίτη, ακόμα και μέσα στον Εθνικό Δρυμό. Με την απάντηση στον κ. Κιλτίδη φροντίζει να ταυτίσει τη μεταλλευτική δραστηριότητα με την απασχόληση και προσπαθεί να επικεντρώσει το πρόβλημα στο «Μεταλλευτικές ζώνες, ορθοί περιβαλλοντικοί όροι, έλεγχος αποκατάστασης περιβάλλοντος, περιβαλλοντικές επενδύσεις στις υποβαθμισμένες περιοχές, σχέδια ανάπτυξης». Η ουσία της θέσης του ΠΑΣΟΚ όμως είναι στο «η αλυσίδα παραγωγής έχει και περιβαλλοντικές επιπτώσεις» και ξεπλέκει μ’ αυτό.
Ας ξεκαθαρίσει όμως το τι λέει. Άλλα λέει η Νομαρχιακή του Επιτροπή, άλλα ο επικεφαλής της παράταξης στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, άλλα τα στελέχη του στους περιβαλλοντικούς φορείς, άλλα τα στελέχη και τα μέλη του στα Δημοτικά Συμβούλια και στα χωριά της Οίτης. Παρά ταύτα δεν μας προκαλεί εντύπωση η στάση τους. Στα τόσα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ τα αρμόδια υπουργεία και η Περιφέρεια δεν μπήκαν ποτέ στη λογική να δουν σοβαρά την προστασία της Οίτης, να διαμορφώσουν δομές περιφερειακής ανάπτυξης, που θα δώσουν πραγματικό στήριγμα στην επιχειρηματικότητα των κατοίκων της και να φροντίσουν για τον καθορισμό των μεταλλευτικών ζωνών, που τώρα επικαλούνται. Δεν φρόντισαν καν για τον καθορισμό των ζωνών προστασίας του Εθνικού Δρυμού περιμετρικά του πυρήνα, ούτε για τη λειτουργία του Φορέα Διαχείρισης της Οίτης, ούτε για τη διεύρυνση της προστασίας σε σημαντικά οικοσυστήματα του βουνού, όπως τόσοι και τόσοι επιστήμονες – υπάλληλοι των υπουργείων εισηγούνταν στις αρχές.
Η τύχη των εργαζομένων στον μεταλλευτικό τομέα, αποτελεί τόσο για τον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας όσο και για τη ΝΕ του ΠΑΣΟΚ ένα καλό άλλοθι για να αποφύγουν να τοποθετηθούν με σαφήνεια πάνω στο καίριο θέμα της βιώσιμης ανάπτυξης και στους τρόπους και τα μέσα με τα οποία θα την επιτύχουμε.
Οι απολύσεις αυτές τις μέρες τόσο στη ΛΑΡΚΟ όσο και στο Αλουμίνιο της Ελλάδας στα Άσπρα Σπίτια, αλλά και η ιστορική διαδρομή των μεταλλευτικών εταιρειών στην Ελλάδα, δείχνουν πόσο επισφαλείς είναι οι θέσεις εργασίας στον τομέα αυτόν. Αυτό που είναι σίγουρο είναι η καταστροφή στο φυσικό περιβάλλον, η μη αποκατάσταση του τοπίου και η ασυδοσία. Με τέτοια πολιτική ο πιο εύκολος δρόμος είναι η αποδοχή της σημερινής κατάστασης και η εκμετάλλευση της εργασιακής ανασφάλειας των εργαζομένων, αφού ως τώρα απέτυχαν να τους προσφέρουν κάτι καλύτερο.
Καλούμε λοιπόν τόσο την Περιφέρεια όσο και τα πολιτικά κόμματα να τοποθετηθούν σχετικά με το τι μέλλον σχεδιάζουν – επιθυμούν γι’ αυτούς τους εργαζόμενους και για την Οίτη. Επιθυμούν άραγε τις πρόσκαιρες αλλά και επισφαλείς θέσεις εργασίας στα μεταλλεία με τις γνωστές επιπτώσεις στο περιβάλλον και την ποιότητα ζωής ή να διατεθούν κίνητρα απασχόλησης σε άλλους τομείς, πράσινους και φιλικούς στο περιβάλλον, που θα εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα στην περιοχή της Οίτης και την υγεία των ίδιων των εργαζομένων και των κατοίκων;
