ΓΚΙΩΝΑ: λεηλασία διαρκείας σε βάρος της ζωής και του περιβάλλοντος

Το σπανιότερο ορεινό φυσικό οικοσύστημα της Στερεάς Ελλάδας κινδυνεύει

Η Γκιώνα, ένας μεγάλος ορεινός όγκος ύψους 2.510μ με χαρακτήρα καθαρά αλπικό, θεωρείται το σπανιότερο ορεινό φυσικό οικοσύστημα της Στερεάς Ελλάδας. Μεγάλο τμήμα του ανήκει στο δίκτυο ΦΥΣΗ (Natura) 2000 λόγω της σπανιότητας των προστατευόμενων ειδών που ζουν σε αυτό. Οι πλευρές της Γκιώνας είναι κατάφυτες από έλατα, δρυς, οξιές και κέδρους, ενώ στα ξέφωτα υπάρχουν αγριολούλουδα όπως σφεντάμια και αγριοτριανταφυλλιές. Στα δάση της ζουν άγρια ζώα, λύκοι, αγριογούρουνα, ζαρκάδια, αγριόγιδα,ενώ στις απόκρημνες πλαγιές της πετούν σπάνια αρπακτικά πουλιά όπως γυπαε-
τοί και χρυσαετοί.

Η Γκιώνα στην ανατολική της πλευρά τροφοδοτεί τον ποταμό Βοιωτικό Κηφισό που γεμίζει τη λίμνη Υλίκη, που ήταν από παλιά αποταμιευτήρας νερού του λεκανοπεδίου της Αττικής, ενώ το δυτικό της τμήμα περικλείει και τροφοδοτεί τη λεκάνη απορροής του Μόρνου το δεύτερο αποταμιευτήρα νερού από τον οποίο υδρεύεται η Αθήνα Το υπέδαφος της Γκιώνας είναι πλούσιο σε κοιτάσματα βωξίτη, που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για την παραγωγή της αλουμίνας και του αλουμινίου. Στην εξόρυξη του βωξίτη στην περιοχή δραστηριοποιούνται εδώ και 70 χρόνια, οι μεταλλευτικές εταιρείες S & B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε συμφερόντων Κυριακόπουλου (παλαιότερα με την ονομασία ΑΦΟΙ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΙ) και η ΕΛΜΙΝ Α.Ε συμφερόντων Βαρδινογιάννη. (παλαιότερα με την ονομασία ΣΚΑΛΙΣΤΗΡΗ
Η ληστρική εκμετάλλευση του βωξίτη αφήνει πίσω της πολλές πληγές
• επεκτείνεται σε όλο το βουνό ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές Natura
• βάζει σε κίνδυνο τα δάση και τα προστατευόμενα είδη με το εκτεταμένο οδικό δίκτυο προσπέλασης των εξορύξεων, την ανεξέλεγκτη απόθεση στείρων
• τραυματίζει την συνέχεια του δάσους και την λειτουργία της φύσης,δημιουργώντας σεληνιακά τοπία
• βάζει σε κίνδυνο τα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα της λεκάνης απορροής του Μόρνου και του Κηφισού με τις ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις, τις υπόγειες και υπαίθριες εκμεταλλεύσεις χωρίς να έχουν προηγηθεί υδρογεωλογικές μελέτες, επιτείνοντας το υδρολογικό πρόβλημα του Λεκανοπεδίου της Αττικής
• βάζει σε κίνδυνο το θαλάσσιο οικοσύστημα του Κορινθιακού κόλπου, εφόσον εκεί καταλήγουν, τα απόβλητα της επεξεργασίας βωξίτη, που περιέχουν επικίνδυνα βαρέα μέταλλα, από το εργοστάσιο της αλουμίνας

Ένα απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο
Ο ισχύων Μεταλλευτικός Κώδικας είναι ένα απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο κατάλοιπο της χούντας. Προστατεύει την επιχειρηματική δραστηριότητα, σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας, ως «εθνικής ωφελείας» παρακάμπτοντας έτσι θεμελιώδεις διατάξεις του
Συντάγματος όπως : την ατομική ιδιοκτησία, τη μέριμνα για την προστασία των δασών και του περιβάλλοντος.

Το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τη Βιομηχανία που ψηφίστηκε πρόσφατα υιοθετώντας πλήρως τις θέσεις του Συνδέσμου των Μεταλλευτικών Εταιρειών, οδηγεί στη βέβαιη καταστροφή των δασών και προστατευόμενων περιοχών, την παράδοση εκατομμυρίων στρεμμά-
των σε ληστρικές δραστηριότητες εκμετάλλευσης, με μοναδικό κριτήριο το κέρδος των εταιρειών.

Συγκεκριμένα καθιερώνει τη χωροθέτηση της μεταλλουργίας (βιομηχανίας μεταποίησης της ορυκτής πρώτης ύλης σε τελικό προϊόν)στην θέση της «φυσικής χωροθέτησης», που σημαίνει ότι η επιδρομή των μεταλλευτικών εταιρειών κατά των δασών και των προστα-
τευόμενων περιοχών της χώρας παίρνει νέες διαστάσεις.

Όταν ο “δημόσιος” πλούτος είναι ιδιωτικός... και οι ζημιές δημόσιες

Τα δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία των μεταλλευτικών εταιριών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή δείχνουν κερδοφορία που ανέρχεται έως και σε δεκάδες εκατ. Ευρώ. Παρά τη διεθνή κρίση στελέχη τους εκτιμούν «…oι πωλήσεις … θα είναι μειωμένες για το 2009, όμως και πάλι θα καταγραφούν ουσιαστικά κέρδη…»
Τα δικαιώματα του Ελληνικού Δημοσίου είναι ένα πενιχρό 1% επί του τελικού προϊόντος, μόνο στην περίπτωση που το μεταλλείο είναι σε δημόσια έκταση.
Αν υπολογίσουμε τα κίνητρα που δίνονται στις μεταλλευτικές εταιρείες από το κράτος όπως: παραχώρηση εκτάσεων, προτεραιότητα στη χρήση γης, υπαγωγή σε ειδικό καθεστώς επιδοτήσεων, φορολογικές απαλλαγές, φτηνή ενέργεια και νερό, όπως και το κόστος της αποκατάστασης που συνήθως πληρώνεται από τα κρατικά ταμεία και είναι η μεγαλύτερη «κρυμμένη» επιδότηση προς τη μεταλλευτική βιομηχανία, τότε το δημόσιο όφελος όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά αποτελεί στην πράξη ζημιά.

Για παράδειγμα:
Με πρόσφατη προκήρυξη διαγωνισμού η Ν.Α Φωκίδας (Απριλ.’09)προϋπολογίζει μόνο την μελέτη αποκατάστασης παλιών εκμεταλλεύσεων στα 288.000 ευρώ, δηλαδή το κόστος του πραγματικού έργου της αποκατάστασης θα ξεπεράσει τα 6 εκατομμύρια ευρώ. Επόμενα
με τις ευλογίες της πολιτείας και της Νομαρχίας που επικαλούνται «…έλλειψη νομικής υποχρέωσης τρίτων…», το έργο θα χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από τους φορολογούμενους πολίτες.

Ένας «πλούτος» που φέρνει φτώχεια και υπανάπτυξη

Η εκμετάλλευση του βωξίτη που εδραιώθηκε εδώ και δεκαετίες στην περιοχή, δήθεν ως το ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα, για την αναπτυξιακή της πορεία, λειτούργησε ουσιαστικά ως βασικός ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργία ή ανάδειξη άλλων τοπικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων.

Η «οικονομική υπανάπτυξη», καθ’ υπαγόρευση της μεταλλευτικής βιομηχανίας, είναι ολοφάνερη στην περιοχή της Φωκίδας, που διακρίνεται για ένα από τα χαμηλότερα ΑΕΠ και κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας, με υψηλό ποσοστό ανεργίας και χαμηλή αντα-
γωνιστικότητα της οικονομίας της.

Η Φωκίδα, όπως το Μαντούδι στο παρελθόν επιβεβαιώνει τη μοίρα των περιοχών που ενώ είναι πλούσιες σε φυσικούς πόρους, έχουν χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης και πολύ υψηλότερα ποσοστά φτώχιας από άλλες που δεν διαθέτουν τέτοιους πόρους.

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ
Η Κίνηση για την σωτηρία της Γκιώνας δημιουργήθηκε από τους κατοίκους των χωριών της, γιατί το ποτήρι ξεχείλισε και δεν μπορούμε πλέον να ανεχόμαστε:

Την «ελεύθερη αγορά» να καταστρέφει ελεύθερα

Τα δημόσια αγαθά να θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους των λίγων

Τις κυβερνήσεις να νομοθετούν προς όφελος των εταιρειών

Τους αιρετούς να μας εμπαίζουν

Στο μικρό διάστημα που δραστηριοποιούμαστε ενοχλήσαμε κάποιους, περιμέναμε αντιδράσεις όχι όμως τέτοιες σαν κι αυτές που ζήσαμε. Αποκορύφωμα όλων ήταν η τρομοκρατική εμπρηστική επίθεση στο σπίτι του μέλους της Κίνησης μας Στέφανου Κόλλια, στην Καλοσκοπή Φωκίδας, ξημερώματα Δευτέρας 30 Μαρτίου. Η επίθεση αυτή, δεύτερη μέσα σε διάστημα τριών μηνών, προκάλεσε την ολοκληρωτική καταστροφή του σπιτιού, ξυπνώντας μνήμες του ολοκαυτώματος του χωριού από τους φασίστες κατακτητές.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Καμιά υπαίθρια εξορυκτική δραστηριότητα στη Γκιώνα

Καμιά εξορυκτική δραστηριότητα στις περιοχές «NATURA» και σε δασικές εκτάσεις

Να επωμιστούν οι εταιρείες το κόστος πραγματικής αποκατάστασης σε παλιές και νέες εκμεταλλεύσεις

Να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας μέσα από δραστηριότητες ήπιας αξιοποίησης του πλούτου της περιοχής με κριτήρια το πραγματικό δημόσιο όφελος και την προστασία του περιβάλλοντος

Να αλλάξει ο Μεταλλευτικός κώδικας & το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τη Βιομηχανία στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος

Να αποκαλυφθούν οι ένοχοι των εμπρησμών και της τρομοκρατίας

Πετύχαμε πολλά, μπορούμε περισσότερα
Σπάσαμε το φράγμα της σιωπής που κυριαρχούσε μέχρι σήμερα και αυτό φαίνεται στη συσπείρωση τοπικών φορέων, αλλά και συλλογικοτήτων και πολιτών που τάσσονται αλληλέγγυοι και αποφασισμένοι να πουν πια ένα μεγάλο ΟΧΙ στην καταστροφή που επιχειρείται σε βάρος του περιβάλλοντος, της κοινωνίας και της ζωής μας

τα δάση, το νερό, τα χωριά μας είναι η ΖΩΗ μας
Για να μην λέμε στα παιδιά μας…ότι δεν ξέραμε πριν να είναι πολύ αργά
ας δράσουμε τώρα για να παραμείνουμε άνθρωποι σ΄ ένα κόσμο που σέβεται
τα δικαιώματα μας

ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΓΚΙΩΝΑΣ
http://gionaoros.wordpress.com
giona.oros@yahoo.gr